De Blauwe Boorden Toer

Rondneuzen in de Rustbelt

Na de enerverende journalistieke ervaring in Springfield, streek ik neer in Columbus, Ohio. Het was een tussenstop naar Pittsburgh, en Columbus bleek niet veel te bieden te hebben. Met andere woorden, uitrusten en de volgende dag door naar Pittsburgh voor een glimp van de Rustbelt, het gebied in west-Pennsylvania en oost-Ohio dat door de-industrialisatie verlaten, vervallen en verroest is geraakt. Politiek gezien is het Trump-land, en dat werd op de weg naar Pittsburgh ook wel duidelijk gezien de Trump borden die ik regelmatig zag opduiken. Het bezoek aan Pittsburgh en omgeving stond in het teken van een bezoek aan het land van de blue collar Amerikanen, de blauwe boorden arbeiders die grotendeels Trump stemmen.

Pittsburgh

Met een zekere slaak van verlichting reed ik naar Pittsburgh in Pennsylvania. Eindelijk weer een echte grote stad, na de eindeloze groene rollende heuvels en het niks van Ohio. Ik pikte David op van het vliegveld en de tour van Pittsburgh die hij als voormalige Pittsburgher kon geven, ging van start. De vreugde van David om weer in Pittsburgh te zijn deed mij denken aan hoe ik mij voel telkens als ik in New York land.

Pittsburgh doet me enigszins denken aan New York. Het heeft dezelfde industriële charme, met niet aangeharkte, weinig onderhouden huizen en gammele infrastructuur. Maar meer dan New York lijkt Pittsburgh een architectonische lappendeken, zonder plan of visie, maar gewoon ontstaan. Het is dan ook wat ‘rougher around the edges’ dan New York, veel meer arbeidersklasse en nauwelijks Wall Street of expats. David legt me uit hoe de stad is verdeeld in verschillende karakteristieke buurtjes, en we beginnen bij zijn oude liefde, de University of Pittsburgh, oftewel ‘Pitt’, en de ‘Cathedral of Learning’ zoals het monumentale gebouw heet dat hoog boven de directe omgeving uitsteekt en waar David ooit werkte. Die eerste dag eindigen we op Polish Hill en de lokale stamkroeg ‘Gooski’s’. De volgende dag doen we ook nog Troy Hill aan, met uitzichten over de stad.

Braddock & Charleroi

Senator John Fetterman is een markante verschijning in Washington D.C. Meer dan twee meter lang, kaal en een baard, en het liefst gekleed in een hoodie en een korte broek. Hij was ooit burgemeester van het plaatsje Braddock in Pennsylvania, niet ver buiten Pittsburgh. Het is het gebied waar de economische gevolgen van het ineenstorten van de staalindustrie in de jaren tachtig het meest werden en worden gevoeld. Het is ook het gebied waarnaar wordt gekeken als een voorbeeld van hoe de teloorgang van een industrie mede leidde tot de politieke keuze voor Donald Trump en MAGA. Onderweg naar dit gebied vanuit Pittsburgh is het duidelijk dat het Trump country is, met Trump vlaggen en borden langs de weg en op de veranda’s van de landelijke huizen, en een heuse terugkerende Trump tent met allerlei Trump handelswaar.

Braddock is een depressieve plaats. Vervallen en in de steek gelaten, met een nog wel werkende US Steel fabriek die op het nippertje in Amerikaanse handen bleef toen recentelijk de federale overheid een stokje stak voor de verkoop aan het Japanse Nippon Steel. Maar het stadje lijkt nagenoeg dood. De pogingen om het te laten herleven met een employment bureau, een gemeenschappelijke moestuin (op zwaar vervuilde grond), en een heus hipster café dat de dag na ons bezoek de grand opening had tegenover de staalfabriek. Braddock heeft zijn portie van bouwvallen en overwoekerde tuinen en stoepen. Op een bevolking van 1721 (2020) is zo’n 80% zwart en leeft bijna 31% procent van de bevolking leeft in armoede. Het aantal inwoners krimpt gestaag. David en ik waren onverwachte gasten bij Aunt Cheryl’s, een soul food lunch plek in een buurthuis, met zeer goede sweet potato pie. Je moet alleen het tempo waarop een en ander bereid wordt wel voor lief nemen. Het gebrek aan urgentie - een gebrek aan hoop? - was misschien wel symbolisch voor Braddock.

Charleroi - natuurlijk anders uitgesproken dan de Belgische variant - was op het eerste gezicht net zo verlaten, doch net iets minder. Na Springfield in Ohio was Charleroi de focus vanuit de Trump campagne vanwege de relatief grote aantallen Haïtiaanse immigranten. Beschuldigingen van verhoogde criminaliteit en een te grote last op deze eveneens armoedige gemeenschap waarvan 77% wit is, zijn niet waar.De straten van Charleroi waren grotendeels verlaten, maar pardoes liepen David en ik twee Frans-sprekende mannen tegen het lijf, en een mini-market. Nieuwsgierig als we zijn liepen David en ik het nieuwe etablissement binnen tot zichtbaar ongemak van het personeel. Gezien het assortiment kon deze mini-market niet anders dan een Haïtiaanse gerunde markt zijn. Een mooi initiatief in een gemeenschap die alleen maar krimpt, en dus eigenlijk wel een nieuwe impuls kan gebruiken. De eigenaar van Emporium II, een officiële winkel voor alles van de Pittburgh Steelers, was eveneens verbaasd klanten te zien. Hij trakteerde ons met één goed werkend oog op een verhaal over zijn manier van geld verdienen met de verkoop van kaartjes voor de wedstrijd van zondag. Met als conclusie de vraag of we kaartjes wilden kopen. De winkel was blijkbaar niet rendabel genoeg. Geen verrassing. Hij zal ook wanhopig zijn, want ook de glasfabriek die al honderdtwintig jaar in Charleroi opereerde, gaat dicht met een verlies van 380 banen.

Electorale geschiedenis

Dit deel van Pennsylvania is van cruciaal belang voor de verkiezingen. Pennsylvania is misschien wel de meest cruciale en de ‘swingiest of swing states’. Het geloof van bevolkingsgroepen in de belofte van beide presidentiële kandidaten om hun leven te verbeteren kan bepalend zijn voor de einduitslag. Braddock ligt in Allegheny County waar ook de stad Pittsburgh onder valt, en Biden won de county met ruime cijfers in 2020 terwijl het in de staat als geheel veel dichterbij elkaar lag, namelijk 50% v. 48,8% (rest naar een derde kandidaat). Trump won Washington County waar Charleroi in ligt, met dezelfde ruime marges. Beiden is er veel aan gelegen om in beide counties het aantal kiezers op te voeren.

Maar belangrijker misschien nog wel is de trend dat de Republikeinse Partij de partij voor de arbeidersklasse is. De blauwe boorden regio’s kunnen deze trend bevestigen, en misschien wel de strijd in Pennsylvania, en misschien wel landelijk, beslissen. Het is de reden waarom Trump hamert op de flipflop van Harris over het winnen van schaliegas door middel van ‘fracking’, dat banen oplevert voor west-Pennsylvania. Tegelijkertijd moeten we denk ik zeker niet blind zijn voor het raciale element dat speelt in deze regio’s. Vandaar ook de focus op immigratie en dan met name van Haïtiaanse, i.e. zwarte immigranten naar voornamelijk witte gemeenschappen, zoals in Springfield, Ohio en Charleroi, Pennsylvania. Komt de boodschap van het Harris-Walz kamp aan, dat zich in algemeenheden zo focust op de middenklasse, vrijheid en de toekomst. Naar verluidt ontvouwt Kamala Harris woensdag in Pittsburgh - ahum - nieuw economisch beleid. Me dunkt dat dit geen toeval is, en dat dit een voorbode is voor de inhoud van die boodschap. Al had ik graag gewild dat ze het de afgelopen dagen deed, toen David en ik in Pittsburgh waren.

Trump rally

Het is zondagavond, en morgen is de Trump rally in Indiana, Pennsylvania. Ik zit in een hotel aan de rand van dit plaatsje, en wacht gespannen tot ik naar de Ed Fry arena kan gaan om een paar uur in de rij te staan en dat mee te maken. En een uitgebreid verslag kan niet uitblijven natuurlijk. In de volgende nieuwsbrief…